In 1966 sloeg burgemeester van Hall de eerste paal in de Bijlmermeer.  Naar ontwerp van Siegfried Nassuth werd begonnen met de bouw van de ‘betonnen droom’. Groen en ruimte voor kinderen om op te groeien en te spelen stond centraal. Een mengeling van grote en kleine woningen moest zorgen voor een harmonische woonomgeving. Tussen de flats werden watertjes aangelegd om zo het stadse “vondelpark” gevoel na te bootsen.  Vanuit het futuristische idee van Le Corbusier (een Zwitserse architect waar Nassuth zich door liet inspireren) werden auto, fiets en voetgangersverkeer strikt gescheiden om zo verkeersongevallen en vervuiling tegen te gaan. Het autoverkeer wordt daarom nog steeds zo veel mogelijk over viaducten geleid.

Om de bereikbaarheid met het centrum van Amsterdam te vergroten werd ernaar gestreefd om alle woningen dichtbij het openbaar vervoer te bouwen. De snelle verbinding met het centrum kwam echter pas jaren later dan aanvankelijk was gepland. Toen in 1968 de eerste flatgebouwen werden opgeleverd, bleek er een tekort aan bergruimte te zijn. Hierdoor werden de flats op straatniveau opgevuld met garageboxen waardoor de openheid en veiligheid afnam. 

Hoewel de woningen in de Bijlmer eigenlijk bestemd waren voor de middenklasse inkomens, kozen zij in de realiteit voor eengezinswoningen met tuinen in de voorsteden van Amsterdam. Dit veroorzaakte leegstand en een flinke daling van de woningprijzen. De groene binnenruimtes tussen de flats werden opgevuld met extra woningen om zo de tegenvallende huuropbrengsten te compenseren. Uiteindelijk waren het vooral Surinamers en Antillianen met weinig inkomsten die wegens een tekort aan sociale woningbouw, gedwongen waren om zich in de Bijlmer te vestigen. De criminaliteit nam toe en de Bijlmer segregeerde zich langzaam van de rest van Amsterdam. 

Na de Bijlmerramp op 4 oktober 1992, waarbij een vliegtuig neerstortte op twee van de flats in Bijlmermeer, veranderde de sfeer in Zuidoost. Volgens oud bewoners liet de ramp een diepe indruk achter. Het zorgde voor verbroedering en gaf een grote boost aan de opleving van het inmiddels poplulaire Kwaku festival. 

Daarnaast werd er na de ramp vanuit de gemeente besloten een grootschalige vernieuwingsoperatie op te zetten om het negatieve karakter van de buurt te veranderen.